Charakterystyka rasy

Listonosz polski to gołąb o dużej, silnej budowie, z mocnym kośćcem i wydłużoną głową. Jego dziób jest długi, silny, gruby i tępo zakończony, w kształcie klina. Oczy umieszczone są na środku głowy. Szyja jest prosta i długa, pierś szeroka i zaokrąglona, a plecy długie, wąskie i opadające. Skrzydła są dużych rozmiarów i całkowicie przykrywają plecy. Nogi mocne, długie i nieopierzone.

Historia i hodowla w Polsce

Listonosz polski był hodowany i znany od stuleci na terenie Małopolski, szczególnie w rejonie Bochni, Gdowa, Krakowa, Niepołomic, Tarnowa i Wieliczki. Niestety, po 1975 roku popularność tej rasy drastycznie zmalała i w latach 80. uważano ją za wymarłą.

Dzięki staraniom pasjonatów, takich jak Zbigniew Gilarski, który w 1994 roku zainicjował ogólnopolską akcję “S.O.S. Ratujmy Rasy Polskie”, udało się odbudować populację listonosza polskiego. Kluczową rolę odegrali tu hodowcy tacy jak Antoni Teneta z Krakowa, Władysław Styczyński z Tczewa czy Bohdan Koziarowski z Krakowa. Kolejnym ważnym krokiem było założenie Klubu Listonosza Polskiego przez Lucjana Szeląga z Niepołomic.

Obecnie pogłowie listonosza polskiego liczy ponad 200 sztuk, ale nadal jest to populacja zagrożona wyginięciem, wymagająca troski i zaangażowania hodowców. Wśród wyróżniających się hodowców tej rasy można wymienić Tomka Strzelkowskiego z Garcza, Jana Walkiewicza z Pelplina, Jerzego Kozaczkowa z Krynicy Morskiej, Józefa Śpiewaka z Namyślina i Stanisława Projsa z Rawicza.

Podsumowanie

Gołąb listonosz polski to wyjątkowa, rodzima rasa o bogatej historii i tradycji. Choć była bliska wyginięcia, dzięki pasji i wysiłkom hodowców udało się ją odbudować. Nadal jednak wymaga ona ochrony i promocji, aby mogła przetrwać dla przyszłych pokoleń. Piękno i unikalne cechy listonosza polskiego sprawiają, że jest on nie tylko ważną częścią polskiego dziedzictwa hodowlanego, ale także fascynującym obiektem zainteresowania dla miłośników gołębi z całego świata.